Soms komt alles samen op een manier die je niet kunt plannen. Eind december 2023, tijdens de kerstperiode, werd ik gevraagd om een uitvaartreportage te maken van Roan, een jongen die veel te jong is overleden. Ik werd benaderd door een vriendin van zijn ouders. Toevallig was ik enkele dagen voor de uitvaart al in Terneuzen, waar ik een reportage maakte van een Earlybird kindje in het ziekenhuis. Omdat ik toch in de buurt was, besloot ik Roans moeder te bellen om te vragen of het fijn zou zijn elkaar alvast te ontmoeten. Het werd een bijzonder moment, waarin ik de warmte en liefde van dit gezin meteen voelde.
De eerste ontmoeting
Toen ik het huis binnenstapte, stond een kleurrijke kerstboom te stralen in de woonkamer. Maar de sfeer was doordrenkt van verdriet. In de serre lag Roan opgebaard, onder zijn eigen dekentje en omringd door zijn lievelingsspulletjes: zijn favoriete snoepjes – kikkertjes en zure matten – stonden op zijn nachtkastje. Ook hoorde ik over zijn bijzondere hobby: het verzamelen van stickers van kunstenaars, waarmee hij hen steunde. Deze stickers zouden tijdens de uitvaart een belangrijke rol spelen. Het gezin was op dat moment bezig met de voorbereidingen en ik voelde me bevoorrecht om hun verhalen over Roan te mogen horen. Op diezelfde dag gebeurde er iets heel bijzonders: de vader en broer waren net terug van een afspraak bij de uitvaartondernemer en overhandigden een brief van het Openbaar Ministerie. Het bleek dat Roans as eerder vrijgegeven zou worden, waardoor hij met kerst thuis kon zijn. Een emotioneel moment dat me diep raakte.
Een liefdevol afscheid
Enkele dagen later was de uitvaart. Het afscheid begon thuis, waar Roan in de kist werd gelegd en het gezin intiem afscheid nam. In het crematorium volgde een indrukwekkende dienst, met toespraken van zijn vriend, broer en ouders. Zijn moeder zong een slaapliedje dat ze altijd voor hem zong – een kippenvelmoment. Het meest bijzondere moment was de laatste groet. Alle genodigden mochten een sticker uit Roans collectie op zijn kist plakken, een kleurrijk eerbetoon aan wie hij was. Na de dienst bleef het gezin achter voor een intiem moment: met bubbels proostten ze op Roans leven. Later sloten ze aan bij de genodigden in de koffiekamer, waar zijn favoriete snoepjes werden gedeeld en herinneringen werden opgehaald.
Eerbetoon aan Roan en zijn familie
Dit gezin heeft een onuitwisbare indruk op me achtergelaten. De liefde, warmte en kracht die ze in deze moeilijke periode lieten zien, waren bijzonder om mee te mogen maken. Ik heb de eer gehad een prachtig album te maken dat helemaal bij Roan past en dat zijn familie een blijvende herinnering biedt. Dit blog is niet alleen een verhaal over een reportage, maar een eerbetoon aan Roan en zijn mooie, liefdevolle familie. Een kerst met verdriet, maar ook met warmte en verbondenheid.
