Twee weken geleden mocht ik weer eens op pad voor Stichting Earlybirds. Een aanvraag voor Amphia in Breda, ik open de aanvraag en zie tot mijn verassing dat de ouders slechts enkele straten van mij vandaan wonen. Dat is toch wel erg leuk. We maken een afspraak en we ontmoeten elkaar in de hal. Met hun meisje Vienne gaat het goed, als ik er ben is ze net twee weekjes oud maar maakt ze mooie stappen. Ze is te vroeg geboren door een zwangerschapsvergiftiging bij mama. Nu ik dit schrijf heb ik al vernomen dat de kleine inmiddels lekker dichtbij huis in Goes ligt, en van de optiflow af is.! Wat een geweldig nieuws!
De ouders hebben ook een berichtje geschreven over hun ervaring:
"Op donderdag 31 januari , ging mama naar het ziekenhuis voor check-up controle gewoon net als anders even de bloeddruk meten omdat deze aan de hoge kant was en we al een paar keer samen opgenomen hebben gelegen in ADMRZ in Goes. Daarom bleef mama nu eerste lijn en moest mama elke week op controle en dan om de dag. Verder deed ik het erg goed in mama haar buik want op de ctg’s liet ik zien dat mijn hartslagje super mooi en regelmatig was.
Die dag voelde ik mezelf een beetje grieperig en niet zo heel fit maar voor de rest had ik niet het idee dat we ons zorgen hoefde te maken om de kleine meid. Maar helaas mijn bloeddruk was weer 140/100 dit was echt aan de te hoge kant. Daarop besloot de verloskundige dat ik urine moest inleveren en even bloed moest prikken. Nadat ik dat had gedaan werd ik een halfuurtje aan de bloeddrukmeter gelegd zodat ze konden kijken of het aan de hoge kant bleef. Maar gelukkig daalde de bloeddruk al snel en mocht naar huis. Wel was de afspraak dat ze mij zou bellen als er toch wat uit zou komen. Dus vol goede moed ging ik naar huis , omdat ik zeker wist dat er niks aan de hand was. Ook stelde ik zo mijn vriend gerust zodat hij zich ook niet druk kon maken. Toen ik thuis kwam ben ik lekker op de bank gaan liggen en helaas om 14:22 ging de telefoon…het was de verloskundige dat ze de gynaecoloog heeft gesproken en dat ze hadden besloten mij toch op te nemen omdat er eiwit in mijn urine zat…god wat baalde ik…maar een geluk ik had mijn ziekenhuis tasje nog klaar staan. Op dat moment had ik mijn vriend gebeld en is mijn schoonmoeder mee naar het ziekenhuis gegaan in Goes. Daar eenmaal aangekomen kwam ik weer op de zelfde kamer te liggen waar ik de vorige keer ook gelegen had. Het was de bedoeling dat we 24u lang urine gingen opsparen. Maar toch bleef ik vol goede moed dat ik gewoon de volgende dag weer naar huis mocht..
Maar helaas de volgende dag kregen papa en mama te horen dat mama niet meer naar huis mocht en dat ze moest blijven tot dat ik geboren zou worden. De dagen vlogen langzaam voorbij maar ik liet nog steeds op elke ctg zien dat ik het super deed en ook mama bleef zich erg goed voelen. En zelfs had de dokter gezegd als het zo bleef dat mama een dagje naar huis mocht om samen met papa wat leuks te doen.
Maar helaas… zondag op maandag nacht ging het helaas een beetje mis. Ik kreeg erg veel pijn in mijn boven buik en de pijn werd alleen maar heftiger en kon niet meer liggen , zitten of staan. Ook de pijnstilling die ik kreeg werkte niet en slapen lukte ook niet meer. Op dat moment werd ik weer aan de ctg gelegd en werd er weer bloed afgenomen. Het leek wel of ik op dat moment in een roes kwam. Ik heb mijn vriend uit zijn bed gebeld dat hij moest komen en zelfs mijn moeder. Het ging toen erg snel , doordat de pijn alleen maar erger werd en ze in Goes eigenlijk niks meer konden doen werd alles met spoed in werking gezet dat ik naar Rotterdam werd vervoerd. Daar konden ze de zorg bieden die ik nodig had maar ook die Vienna nodig zou hebben als ze eerder geboren werd. Als snel was de ambulance er en gingen we opweg naar Rotterdam. Mijn vriend en mijn moeder kwamen achteraan.
Vanaf dat moment dat we in Rotterdam waren tot aan de geboorte is alles erg snel gegaan , het bleek dat mama het HELLP syndroom langzaam aan het ontwikkelen was. Maar toch bleef ik het erg goed doen. Wel was het erg vervelend voor papa want hij kon niks over nemen van mama en kon hij alleen maar toekijken en maakte zich ook erge zorgen om mij en mama. Dit heeft nog 4 dagen geduurd en toen gaf mama aan dat het genoeg was , mama kreeg hoge koorts erbij en toen zagen de artsen dat ik er ook een beetje last van ging krijgen. Dus werd er beslist voor een spoed keizersnee.
Lieve Vienna fay , is geboren met 30 weken + 2 dagen & woog 1395 gram . Ze deed het super goed en mocht na 4 dagen al naar Breda. Ook hier deed ze het super een maakte ze sprongen vooruit en konden we niet wachten tot je naar Goes mocht. Nu ben je alweer bijna 1 maand oud en lig je in Goes . je maakt steeds meer stappen vooruit , je weegt nu 1900 gram en ben je van de optiflow af.
Papa & mama zijn mega trots op jou !!
Verder maken wij het ook goed , langzaam krijgt deze pittige periode ook een plekje en genieten we met volle teugen van Vienna. We zijn blij dat we nu langer van haar kunnen genieten.
Lieve Gwendolyn , we zijn je dankbaar voor de mooie foto’s die je heb gemaakt van onze kleine meid. Het is een pittige periode maar we kunnen straks door jou foto’s hier met een prachtig gevoel naar terug denken en kijken. Nogmaals dankjewel !!
Veel liefs ,
Jeroen , Sanne & Vienna"
Stichting Earlybirds werkt met vrijwillige fotografen en is afhankelijk van donaties. Mochten jullie ons willen steunen kan dit via het rekengingnummer NL32INGB0006262411 t.n.v. Stichting Earlybirds of via onderstaande link. Bij voorbaar hartelijk dank daarvoor.
DONATIELINK
Rating
