In oktober neemt Ilona contact met me op omdat ze interesse heeft in een geboortereportage voor de bevalling van haar tweede kindje, ze kwam met me in contact omdat ik graag een badbevalling wilde fotograferen en daar een oproep op Facebook voor had geplaatst. We plannen dus een kennismakingsgesprek begin November en ik vertrek naar Ellewoutsdijk. Daar ontmoet ik Wesley en Ilona en ook hun zoontje Maël van twee jaar was nog wakker. We hebben een gezellig gesprek over haar wensen met betrekking tot de bevalling, mijn werkwijze maar ook over andere dingen. We blijken collega’s te zijn. Wel bij een andere locatie maar toch wel grappig. Wesley vindt, zoals veel vaders, het niet echt belangrijk en vindt het niet zo fijn om op de foto te moeten. Hij vraagt nog even voor de zekerheid of het de bedoeling is dat hij gaat poseren. Ik verzeker hem dat hij gewoon zijn ding kan doen en helemaal niet met mij of de foto’s bezig hoeft en moet zijn.
Een week na het kennismakingsgesprek krijg ik een mail van Ilona dat zij heel graag heeft dat ik erbij ben maar Wesley nog een beetje twijfelt. Ik stuur Ilona de blog van de twijfelende aanstaande papa’s toe en vlak daarna krijg ik een mailtje dat ze het beide leuk vinden als ik erbij ben.
Begin december hebben we even contact, Ilona heeft bijna verlof en geeft aan dat ze er erg aan toe is. Ook verteld ze me dat de verloskundige die hopelijk bij de bevalling zal zijn mijn naam herkende. Ilona wist niet van wat ook al weer en mij zeg haar naam ook niet 1 2 3 iets maar wie weet als ik haar ontmoet.
We hebben rond de feestdagen wat meer contact, toch spannend met die dagen of je wel of niet op pad moet, maar alles is rustig. Op de woensdag tussen kerst en oud&nieuw gaat Ilona voor een extra controle naar de verloskundige omdat ze de kleine wat minder voelt. Het hartje klinkt prima maar ze wordt toch even doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een CTG om de werking van de placenta en hoeveelheid vruchtwater te meten. Dit blijkt gewoon helemaal prima te zijn en er is geen reden tot zorg. Ilona heeft nog wel wat moeite om het los te laten en krijgt flashbacks naar een ziekenhuis bevalling van haar eerste, iets wat ze graag wilt voorkomen. Ze probeert weer terug in de ontspanning te komen. Ik peil nog even op oudejaarsdag of het rustig is maar dat blijkt het geval te zijn.
Nieuwjaarsdag hoor ik niets en ga ik gewoon rustig slapen. Om half vier stoot mijn man me wakker omdat mijn telefoon afgaat. Ik lag blijkbaar erg diep in coma. Ik zie dat het Ilona is, spring uit bed en bel haar terug. Ze zegt me dat ik mag gaan rijden en dat ze 4 cm heeft. Ze klinkt nog zo rustig dat ik me afvraag hoe stevig de weeën zijn. Maar ik twijfel geen moment, ik kleed me aan, smeer een paar boterhammen en ga naar de auto. Ondertussen zie ik ook dat ze me eerder die nacht geappt heeft dat de vliezen gebroken zijn om 01.49 uur en dat ze daarvoor wat weeën had. Ik probeer de auto te starten om 03:50 maar dat lukt dus niet ik voel wat lichte paniek opkomen want de auto gaat echt niets doen. Ik besluit een rijtje buren af te bellen in de hoop dat ik een auto mag lenen. Er neemt niemand direct op, wat logisch is natuurlijk, maar wel vervelend. Gelukkig belt er iemand om 03:53 terug en kan ik een auto lenen. Dat is een opluchting. Even wennen voor mij want een held in een andere auto ben ik niet echt.
Maar goed, het gaat allemaal prima en ik stap om 4.25 uur binnen. Ik zie dat ze in bad zit en wel degelijk heel goed in de weeën zit. Als de wee weg is, is ze heel helder en rustig. Heel mooi om te zien. De verloskundige die mij kende was er inderdaad en ze blijkt een oud-klasgenootje te zijn. De kwartjes vallen niet direct maar wel in de uren die daarna komen.
De verloskundige geeft aan dat als Ilona druk voelt dat ze mee mag gaan persen. Ilona geeft ook aan dat ze het hoofdje voelt staan. Ontsluiting meten was dus ook niet nodig. Ilona zegt tot twee keer toe dat ze het niet kan, maar zo ziet het er absoluut niet uit. Ze staat geweldig goed in contact met haar lijf en voor we het weten is de baby er. Ze wisten niet wat het geslacht zou zijn dus Ilona kijkt en roept enkele malen verwonderd, “het is een meisje, het is een meisje, Maël heeft gelijk!”. Er is vooral verwondering over hoe snel het is gegaan en hoe goed de bevalling ging. Helemaal zoals ze wilde.
Hun dochter gaat Jolé heten en ze ligt heerlijk bij mama. Ze is heel alert en ligt lekker naar mama te kijken. In de tussentijd legt Ilona de kleine aan en het lijkt alsof ze gelijk lekker drinkt. Een kwartiertje later wordt de placenta geboren en ondertussen horen we ook boven wat gestommel. Maël is wakker geworden en Wesley gaat naar boven om hem te halen. Hij kijkt vol interesse naar zijn zusje, maar is zoals het een tweejarige betaamt ook snel afgeleid en gaat lekker spelen. Ilona geniet lekker in bad van haar meisje. Om 5.30 uur belt ze haar ouders, wordt er geregeld dat er een dompelpomp meegenomen wordt om het bad leeg te maken.
Om 5:50 gaat Ilona uit bad en gaat ze even lekker douchen. Maël neemt een beschuitje met chocoladepaste en de kleine mag even lekker bij papa liggen. Als Ilona uit de douche komt is het tijd voor de controles. Het fotoboek van Maël wordt erbij gepakt want iedereen is nieuwsgierig of dit meisje op haar broertje lijkt. Geconstateerd wordt dat Jolé toch echt wel iets donkerder is dan Maël was na de geboorte. Bij de controles blijkt Jolé haar temperatuur niet is zoals het zou moeten zijn en Ilona duikt op de bank met flink wat dekens over haar heen, huid op huid en met een kruik bij haar voeten. Dit moet de temperatuur omhoog brengen.
In de tussentijd stappen Ilona haar ouders binnen en wordt Jolé bewonderd. Opa gaat daarna gelijk aan het werk om het bad leeg te pompen. Als opa daarmee klaar is gaat hij naar zijn werk en ondertussen wordt de temperatuur van de kleine gemeten, maar helaas de temperatuur is niet omhoog gegaan. De kraamverzorgster overlegd met de verloskundige en de conclusie is dat er toch nu even bijgevoed moet worden. Papa wordt dus op pad gestuurd voor kunstvoeding, want dat is er niet in huis. Ondertussen blijft Ilona lekker met de kleine op de bank. Na wat overleg, telefonisch, waar de kunstvoeding gehaald moet worden en welk merk is tegen half negen papa weer thuis. De bijvoeding wordt gegeven en daarna is het weer een uurtje wachten. Dan blijkt de temperatuur prima te zijn en wordt Jolé aangekleed en mag oma haar even vasthouden. Dan maak ik nog wat laatste foto’s van dit prachtige gezinnetje en is het tijd om ze lekker alleen te laten.
Ilona en Wesley, bedankt voor deze prachtige bevalling waarbij ik ook enkele malen mocht terugdromen naar mijn eigen bevalling. Veel geluk met elkaar!
Rating
