Eind april maak ik kennis met René en Rianne. Ze hebben interesse in een geboortereportage en zijn eind juni uitgerekend. Het was een heerlijk ontspannend gesprek en erg gezellig. Ik was helaas vergeten om de koeken op tafel te zetten maar dat vergaven ze me gelukkig 😉
René en Rianne verwachten hun eerste kindje en de zwangerschap verloopt voorspoedig. Als alles goed gaat willen ze graag thuisbevallen. Rianne is in het dagelijks leven verloskundige en dat maakt deze reportage wat mij betreft wel wat specialer. Het is spannend om iemand met wie je normaal samenwerkt als klant te hebben maar ik was ook erg benieuwd hoe iemand die al zoveel bevallingen had meegemaakt zelf een bevalling zou ervaren. Nou we gingen zien!
Eind mei ontvang ik de eerste update. Alles gaat goed, ze geniet volop van het zwanger zijn en heeft nog niet echt het gevoel dat er een bevalling aan zit te komen.
De tweede update volgt 13 juni. Uit de controles blijkt dat het kindje best al groot is en er is besloten dat het niet handig is als Rianne overtijd gaat lopen. Een week voor de uitgerekende datum zal ze gestript worden in de hoop dat dat iets in gang zet. Dit gebeurt niet echt op wat harde buiken na.
In de week van haar uitgerekende datum is het ontzettend warm, Rianne begint er wel een beetje klaar me te raken en hoopt dat de bevalling zelf gaat beginnen. Een afspraak met de gynaecoloog staat gepland op donderdag 22 juni. Maar helaas, geen bevalling voor die datum en er wordt afgesproken dat ze vrijdag 23 juni, op de uitgerekende datum, zich melden in het ziekenhuis voor de inleiding.
Ik zorg dat al mijn spullen klaar staan en heb afgesproken dat ik zodra de oudste naar school is, ook door kom naar het ziekenhuis. Ik neem mijn laptop mee, kan dan in het ziekenhuis werken en ben in de buurt mocht het doorzetten.
Vlak voordat ik wil vertrekken wordt ik gebeld door René. Hij verteld me dat zojuist de vliezen spontaan zijn gebroken en dat ze tot een uur of 14.00 thuis blijven om af te wachten of de bevalling door zet. Ik ga dus thuis aan de slag. Super alert hou ik mijn telefoon in de gaten. Rond 11 uur ben ik erg benieuwd en vraag René hoe het ervoor staat. Hij geeft aan dat het allemaal nog erg rustig is. Om 13 uur besluit ik alvast wat te gaan slapen. Het zou zomaar kunnen dat ik die nacht op pad ben en heb de dag erna een afspraak staan die ik niet kan verzetten. Dan heb ik die uurtjes alvast op zak. Rene geeft aan dat de weeën nu wel op gang komen. Rond 15 uur krijg ik een berichtje dat ze inmiddels in het ziekenhuis zijn en dat Rianne in bad ligt. Ik pak ondertussen mijn spullen en wilde richting het ziekenhuis vertrekken als ik gebeld wordt. Het blijkt de verloskundige, Liebseth, te zijn die aangeeft dat het inderdaad wel handig is dat ik ga rijden, de weeën nemen behoorlijk toe in kracht en het zou zomaar eens snel kunnen gaan.
Ik kom om iets na 16.00 uur aan in het ziekenhuis en Rianne ligt nog in bad. Ze heeft het zichtbaar zwaar en met de hand van René om in te knijpen puft ze de weeën weg. Ze is echt helemaal in haar bubble. Rond 16.30 gaat Rianne uit bad en maakt ze een tussenstop bij de wc. Dit alles gaat goed, maar ze moet wel elke keer rusten om een wee weg te puffen. Dan blijkt er 7 cm ontsluiting te zijn, het hoofdje ligt al heel diep maar mini is gedraaid. Ze ligt er ineens als sterrenkijker voor, denkt de verloskundige. Daarom adviseert de verloskundige om even op handen en knieën de weeën op te vangen. De overgang naar deze houding is pittig en ook snel blijkt dat deze houding te zwaar is voor Rianne. Door een knie-operatie kan ze niet goed op haar knie leunen. Daarom verandert ze naar en zijligging.
Rond 17 uur komt een tweede verloskundige, Sanne, erbij. Nu heeft Rianne haar twee collega’s bij zich zoals ze graag wilde. Mooi om te zien hoe ze elkaar steunen. Rianne krijgt van Sanne tegendruk op haar rug tijdens de weeën. Liesbeth helpt haar met de ademhaling en René houdt Rianne haar hand vast. Een mooi team zo.
Om 17.30 uur zucht Rianne: “hoe lang moet ik nog!”. Liesbeth geeft aan dat om 17.45 uur ze weer de ontsluiting zal meten. Dat blijkt op dat moment 8-9 cm te zijn, en mini is weer gedraaid. Er wordt gegrapt dat ze met dit meisje heel wat te stellen gaan krijgen.
Een uurtje later gaat Rianne nog even naar het toilet en ze lijkt het staan prettig te vinden. Ze vangt vanaf dat moment de weeën staand op. René wordt door de dames ook even weggestuurd, ze willen dat hij even koffie drinkt en gaat plassen. Na een tijdje (wat echt maar 10 minuten is geweest maar uren duurde voor Rianne) wilt Rianne dat René terugkomt. Ik ga de gang op om hem te halen en hij is snel gevonden. Rianne gaat weer liggen op haar zij omdat het toch wat vermoeiend wordt.
Iets na 19.00 uur wordt 9 cm geconstateerd, nog een klein stukje. Maar de kleine blijkt inderdaad een sterrenkijkertje te zijn. Rianne doet het echt super goed. Ze is helemaal in haar eigen gekeerd en zucht echt heel goed met de weeën mee. Om 19.43 uur mag ze weer naar haar rug draaien. Er blijkt nog een klein randje te zijn en Liesbeth vraagt of ze een keer wilt proefpersen om te kijken of het randje daarmee verdwijnt. En dat doet het! Ze mag vanaf 19.49 uur actief mee gaan persen. Ondertussen wordt Hans Worst verwijderd (zo noemen ze blijkbaar het voedingskussen die bij Rianne haar hoofd lag). Het persen gaat echt heel goed, met maar een beetje coaching perst Rianne alsof ze dat al vaker gedaan heeft. Tussen de persweeën is er veel rust, je ziet dat ze dan echt weer even op krachten komt voor de volgende wee. Ze voelt ook heel goed wat er gebeurd, dat het hoofdje weer een klein stukje terug gaat na een wee. Maar ook dat mini nog lekker aan het schoppen is terwijl ze echt bijna geboren gaat worden.
Rianne heeft ook nog de puf om tussen de weeën door zich druk te maken om degene die haar helpen, of de beugels er niet moeten komen voor haar voeten. Maar René veegt dat gelijk van tafel. Haar voeten ondersteunen is 1 van de weinige dingen die hij nu kan doen en dat wilt hij blijven doen.
Dan om 20.39 uur wordt de kleine meid geboren, Liesbeth besloot toch even te helpen met een knip en toen ging het snel. Ik maak een prachtige foto van René die de kleine meid aanpakt. Daarna vloeien de tranen in overvloed en is er zoveel vreugde. Ze krijgt de naam Femm.
Er wordt uiteraard direct gespeculeerd over de grootte van Femm. Iedereen is het er wel over eens dat ze zeker 8 pond moet zijn. Rianne verzucht dat dit veruit de gaafste ervaring is die ze ooit heeft gehad. Femm mag gaan proberen aan de borst te drinken en dat doet ze als een natuurtalent. Zo gulzig en met maar weinig hulp. Daarna wordt er druk gebeld en geskypt met familie en vrienden. Heerlijk om zoveel vreugde te mogen voelen.
Bij het wegen blijkt Femm inderdaad flink te zijn 4170 gram maar met name haar hoofdje is groot, in combinatie met het feit dat ze een sterrenkijkertje was maakte dat het echt een geweldige prestatie is wat Rianne heeft neergezet. Er wordt beschuit gegeten, cadeautjes uitgedeeld en nagepraat. Tegen 23.00 uur laat ik Rianne en René alleen, tijd om te gaan genieten, te douchen en naar huis te gaan.
Lieverds, wat en prestatie, wat een team! En wat een eer dat ik daar bij mocht zijn. Veel geluk met elkaar!
*** De foto's met de zorgverleners zijn geplaatst met toestemming van de dames in kwestie ***
Rating
