Hanneke en Ivo komen laat in hun zwangerschap bij mij terecht via de zwangerschapsyoga Two-Care. Ik ga met ze kennismaken op vrijdagavond 10 maart en 12 maart zijn ze al uitgerekend. De zwangerschap gaat goed en Hanneke heeft een mooie, grote buik. We hebben een gezellig kennismakingsgesprek en ze vertellen onder andere over hun gezinnetje. Meisje in de buik is het vierde kindje in het gezin en het tweede kindje van Ivo. Hun eerste zoon samen is een zoon Raeven en Hanneke heeft nog twee kinderen uit een eerste relatie, een zoon Joel en een dochter Anna. Heerlijk in evenwicht dus. Hanneke en Ivo denken dat ze dinsdag 15 maart gaan bevallen dus bij ons afscheid zeggen we al lachend tot dinsdag.
Dinsdag breekt aan en rond 12 uur mag Hanneke op controle, ze heeft al 3 cm ontsluiting en haar baarmoedermond is al volledig vestreken. De hartslag van de baby is wat verhoogd en ze worden naar het ziekenhuis gestuurd voor een CTG. Er wordt ook aangegeven dat ze zich moet voorbereiden om daar te blijven. Daar aangekomen was het CTG prima en omdat Hanneke liever niet te ver door wilt lopen en er al duidelijk iets begonnen is wordt rond 15 uur besloten om de vliezen te breken. Ivo belt me om me in te lichten en het wordt uit het gesprek niet helemaal duidelijk of ik al moet gaan rijden of niet. Ik blijf hierover ook even twijfelen maar na een half uur onrustig thuis rondlopen besluit ik dat ik toch liever in het ziekenhuis afwacht, vierde kindje en eerder prima vlotte bevallingen. Ik vind het risico op te laat komen te groot.
Ik kom om 16 uur aan in het ziekenhuis en er heerst een gezellig rustige sfeer. Hanneke ligt aan de CTG maar er is geen noemenswaardige weeënactiviteit en het hartje van de baby doet het prima (er is ook een schedelelektrode aangesloten om het hartje van de baby te bewaken). Hanneke leest een tijdschrift en er wordt lekker gekletst. Mijn eerste gedachte is dat ik toch te vroeg van huis ben gegaan. Ach, ik ben er toch dus kletst gezellig wat mee, Hanneke laat vol trots het kussen zien die haar kinderen voor haar hebben gemaakt, met steunende, lieve maar soms ook bijdehante teksten.Tijdens haar zwangerschap luisterde Hanneke vaak naar een yoga-cd, hier kon ze super op ontspannen en nu heeft ze deze muziek ook aangezet in de kamer. Heerlijk zen worden we er allemaal van. Zelfs het personeel maakt er opmerkingen over hoe rustgevend deze muziek is.
Om 16.45 uur doet Hanneke even haar ogen dicht en geeft Ivo haar een voetmassage. Wat een rust en liefde, het is zo fijn om dit te mogen aanschouwen. Om 17.00 uur besluit Hanneke nog even naar het toilet te gaan en de het lopen maakt dat haar lijf wat meer weeën geeft en ze moet even haar best doen om ze weg te puffen. Om 17.15 uur komt de gynaecoloog en in overleg wordt besloten om een infuus met weeënopwekkers te zetten. Helaas bleek een ader niet erg makkelijk te vinden en wordt er uiteindelijk versterking geroepen. Uiteindelijk lukt het en wordt hij op de laagste stand gezet. Hanneke besluit dat de yogabal haar wel prettig lijktOndertussen wordt er een hapje gegeten door zowel Hanneke en Ivo. Ik kan me nog niet voorstellen dat het de bedoeling is dat er vandaag nog een baby wordt geboren. Om 17.30 wordt het infuus iets verhoogd omdat de weeën nog niet echt toenemen. Deze stap zet wel zoden aan de dijk en om 18.15 uur is er sprake van serieuzen weeën en komt Hanneke steeds meer in haar bubble. Ivo steunt haar echt geweldig. Zit achter haar en geeft haar een rugmassage en tussendoor af en toe een kusje. Het is zo mooi om te zien. Een half uur later wordt het echt wat pittiger en Hanneke knijpt tijdens een wee de kussens fijn te knijpen. Tussen de weeën door geeft Hanneke aan dat ze letterlijk het hoofdje lager voelt komen tijdens een wee. Wat prachtig dat ze zo in contact staat met haar lijf dat ze dit zo bewust meemaakt.
Op een bepaald moment stelt Hanneke geen prijs meer op de rugmassage en heeft ze Ivo liever tegenover haar. Ze houden elkaars handen vast en kijken elkaar in de ogen, puffen samen en tussen de weeën door vertelt Hanneke dat ze zoveel van Ivo houdt. Had ik al verteld hoe verschrikkelijk liefdevol stel dit is? Er is zoveel liefde tussen deze twee, het ontroerd me.
Om 19.30 uur voelt ze een lichte druk maar ze wilt nog niet op de knop drukken, ze is bang voor een teleurstelling. Dus ze gaat nog even door. Enkele minuten later roept ze ineens “ik voel nu echt persdrang!”. Het is serieus, dat voelen we aan alles. Er wordt op de knop gedrukt en de verloskundige komt er aan. Tussen de weeën door gaat Hanneke terug op bed liggen en toucheert de verloskundige. En ja hoor, 10 cm, wat een opluchting en zo mooi dat ze zo goed in contact staat met haar lichaam en precies wist in welke fase ze was beland.
Het persen is even omschakelen maar ook weer teamwork van de bovenste plank. Ivo steunt en coacht haar en ook de verloskundige is een goede steun. Hanneke verontschuldigt zich meerdere malen en iedereen in de kamer blijft maar herhalen dat ze niet zo goed moet doen en zich nergens voor hoeft te verontschuldigen. Op een bepaald moment wordt het Ivo even iets te veel en wordt er een stoel bijgetrokken. Inderdaad Ivo ziet een beetje bleekjes. Ondanks dat blijft hij Hanneke steunen als geen ander. Dan geeft de verloskundige aan dat de volgende wee de baby geboren zal worden. Dit lijkt toch iets lastiger en ze belooft dat het nu echt nog maar 1 wee zal zijn voordat de baby er is. Weer een verkeerde inschatting. Even komt er een knip ter sprake maar dat blijkt niet nodig, bij de volgende perswee wordt er een meisje geboren met heel veel haartjes. Het is 20.07 uur. Wat bleek, de kleine lag iets omhoog met haar neusje zodat de omtrek van het hoofdje groter is dan normaal gesproken en ze er niet zo makkelijk uit wilde.
Dat maakt allemaal niet meer uit, opluchting en veel blije gezichten. Hanneke blijft maar herhalen hoe mooi en hoe klein ze is. Ze krijgt de prachtige naam Elivia. De verloskundige stelt voor om de navelstreng te knippen zodat ze wat hoger bij mama op de borst kan liggen, het blijkt een korte navelstreng te zijn. Hanneke vraagt of de navelstreng is uitgeklopt, op dat moment legt de verloskundige uit dat de navelstreng een klein scheurtje had en ze daardoor genoodzaakt was de navelstreng al eerder af te klemmen en uitlopen dus niet meer kan. Ivo knipt de navelstreng door en Elivia mag lekker bij mama op de borst liggen, voordat dat ongestoord kan moet ze heel eventjes schoon gemaakt worden want ze heeft zich direct ontdaan van haar meconium (eerste ontlasting). Redelijk schoon kan ze lekker bij mama liggen en ze wordt van alle kanten bewonderd. Op dat moment blijkt ze ontzettend op haar broer Raeven te lijken en om dat aan te tonen wordt er een foto op de telefoon opgezocht en inderdaad, twee druppels water!
Iedereen is erg nieuwsgierig naar het gewicht van Elivia, Hanneke vindt er namelijk erg klein ogen maar de verloskundige is anders van mening. Elivia wordt nagekeken en daarna doet de verloskundige een gok, ze denkt net geen 8 pond. Ze zit er erg dichtbij 3925, een getraind oog. Elivia wordt aangekleed en ondertussen brengt Hanneke haar moeder op de hoogte en dan geeft Ivo Elivia haar eerste flesje, dat lust ze wel en het is in no-time op.
Ik laat het prachtige gezinnetje samen verder genieten en maak een laatste foto van het stel. Bedankt Hanneke en Ivo voor het vertrouwen, het was een prachtige bevalling met door de liefde tussen jullie die er van alle kanten van af spatte. Veel geluk met jullie mooie gezin!
Voor meer info over een geboortereportage: https://pietersfotografie.nl/geboortefotografie-zeeland/
Rating
