Eind juni ontvang ik een mailtje via mijn website van Petri, zij en haar vrouw verwachten half augustus hun eerste kindje. Ze hebben mijn naam doorgekregen van een kennis en ze vragen zich af of ik het leuk zou vinden om hun bevalling vast te leggen. Natuurlijk! Dus we plannen een kennismakingsgesprek.
We hebben een ontzettend gezellige kennismaking. Petri is zelf ook onderneemster en we praten dus honderduit over het hebben van een eigen bedrijf, het nieuwe pand dat ze momenteel betrekt en nog veel meer. Uiteraard hebben we het ook over de zwangerschap en de komende bevalling. Ik vindt het prachtig om hun verhaal te horen. Ze hebben ervoor gekozen om niet via een onbekende donor zwanger te worden maar via een bekende. Een prachtig idee, want in plaats van dat je via een “wensenlijstje” een vader kiest, kijk je echt naar de persoon. Het is ook mooi om te horen dat de donor een belangrijke rol krijgt in hun dochters leven. Ze hebben over alles zo goed nagedacht, prachtig. Aan het einde van het gesprek zeggen ze gelijk dat ze er niet over na hoeven te denken en dat ze graag willen dat ik bij de geboorte aanwezig ben. Wat ontzettend leuk en fijn dat ze dat zo spontaan besluiten dat ik er bij mag zijn.
Petri en Esther zijn uitgerekend 15 augustus. Dat betekent dat ik 25 juli al op wacht zou moeten, maar dat valt precies in mijn vakantie en dan zit ik ook nog in het buitenland. Ik ben pas 6 augustus weer terug. Dat betekent dat ik voor de eerste twee weken een back-up inschakel. Ik geniet volop van mijn vakantie maar stiekem hoop ik wel dat het stil blijft. We zitten met zijn vieren (back-up, Esther, Petri en ik) in één groepsapp en zo blijf ik op de hoogte van wat er gebeurd. Dat is gelukkig niet zo veel, het is rustig al wordt het wel wat zwaarder langzamerhand voor Petri. Op 1 augustus is Petri weer op controle geweest, de kleine is nog niet ingedaald. Dat betekent dat ze als de vliezen breken, ze plat moet gaan liggen. Dit in verband met de navelstreng die anders in het bekken kan zakken.
Ik kom 5 augustus rond middernacht thuis en ik neem het weer over van mijn back-up. De ochtend van 9 augustus krijg ik een berichtje dat het een slechte nacht was, veel “menstruatie”-achtige pijn. Verder heeft Petri ook niet echt het gevoel dat die kleine indaalt. Het kan dus nog alle kanten op. De dag erna bevestigd de verloskundige dat de baby inderdaad nog niet is ingedaald. Dan blijft het weer een weekje stil. Op 16 augustus zijn de dames weer op controle geweest, na het weekend gaan ze een poging doen om te strippen. Er wordt ook gesproken over inleiden als het strippen niet helpt. Hier kijkt Petri niet echt naar uit dus ze hoopt heel erg dat de baby zelf besluit eerder te komen.
Op vrijdagochtend breken dan toch spontaan de vliezen van Petri. Maar omdat de kleine niet is ingedaald moet ze blijven liggen. Ze wordt naar het ziekenhuis gebracht. Petri wordt aan de monitor gelegd en ze heeft lichte weeën maar zo licht dat ze ze zelf nog niet voelt. Dan blijft het een hele tijd stil. In de middag rond 14 uur stuur ik zelf een berichtje omdat ik erg benieuwd ben hoe het ervoor staat (en ook omdat ik mijn plan voor oppas in werking wil gaan zetten, aangezien mijn man die nacht dienst heeft). Dan krijg ik een berichtje van Esther dat Petri straks weeënopwekkers krijgt want de baby is nog steeds niet ingedaald. En dan blijft het stil. Ik besluit de oppas voor de nacht te regelen en ik besluit met de kinderen mee naar bed te gaan. Alle slaap die ik alvast kan pakken is mooi meegenomen. Ik heb zo’n vermoeden dat ik de nacht in touw ga zijn. Vlak voordat ik ga slapen krijg ik een berichtje van Esther, het is 19.20 uur, het bevat maar één woord “spoedskeizersnede”. Ik sta direct op scherp, ik bel mijn schoonmoeder met ook maar weinig woorden vraag ik haar zo snel mogelijk naar me toe te komen. Ik schiet kleren aan, leg mijn kinderen uit dat ik moet gaan werken en oma ze zo een verhaaltje komt voorlezen. Ik ga op de oprit staan en ben klaar om te gaan rijden. Vlak voor half acht is mijn schoonmoeder er en ik ga gelijk rijden. Ik stap om 19.50 uur de verlosafdeling binnen, met trillende handjes. Ik heb geen idee wat ik ga aantreffen en wat er aan de hand is. Ik vraag iemand waar ik naar toe moet en ik krijg te horen dat Esther in kraamkamer 5 zit. Nog steeds geen idee wat ik aan ga treffen doe ik de deur open. En ik zie Esther zitten met haar dochter in haar armen.
Ik begin uiteraard gelijk met foto’s maken en ondertussen doet Esther haar verhaal. Petri lag aan de monitor om het hartje van de kleine in de gaten te houden. Hun dochter was nog steeds niet ingedaald en de weeën kwamen net een beetje op gang. Toen ineens de harttonen van hun dochter niet meer voldoende waren en ze de navelstreng voor het geboortekanaal voelde zitten (navelstrengprolaps). Toen gingen alle alarmbellen af, binnen no-time stonden er 8 personeelsleden in de verloskamer, werd Petri meegenomen naar de operatiekamer voor een spoedkeizersnede en bleef Esther verward achter. Nog geen 10 minuten later, om 19.30 uur is hun dochter geboren. En een kwartier later mocht Esther kennismaken met haar dochter terwijl Petri op de uitslaapkamer ligt. Ik zie de verwarring, de emotie, de angst en het geluk op Eshter haar gezicht. Wat een verwarrende momenten moeten dat geweest zijn voor Esther. Angstig ook. Gelukkig ligt haar dochter nu gezond en wel in haar armen, ben ik er om deze momenten vast te leggen en kunnen we samen wachten tot Petri sterk genoeg is om ook terug te komen naar de kraamafdeling. Ik merk dat Esther het erg fijn vindt dat ik er ben, ze praat honderduit. Maar ondertussen blijft ze ook haar dochter bewonderen, hoe mooi ze is en hoe bijzonder het is om eindelijk haar dochter vast te houden. Ze is ook echt heel mooi! Ze ligt ook heerlijk op Esther haar borst te happen. Maar helaas moet ze echt nog even wachten want Petri is nog niet sterk genoeg om te komen. Ondertussen wordt hun dochter, die overigens de naam Nova heeft gekregen (wat ik extra leuk vindt met een zoon die Novan heet 😉 , gewogen en gecheckt. Hierna is Nova moe geworden en valt bij Esther in slaap.
We krijgen op een bepaald moment te horen dat Petri er aan gaat komen. Het is dan zo’n twee uur na de geboorte. Ik sta op scherp in de gang, maar na een kwartier ijsberen, blijkt dat Petri nog niet wilde komen. Ze had teveel pijn en wilde zich echt eerst beter voelen. Dus wij wachten nog even af en rond 22.45 is het dan zover. Petri wordt herenigd met haar dochter. Wat een ontzettend emotioneel moment. De tranen vloeien rijkelijk en niet alleen bij de dames. Ook ik pink een traantje weg. Dit was zo’n heftige avond voor Petri en Esther, en bij de hereniging komt alle spanning eruit. Nova mag gelijk bij Petri liggen en voor we het weten ligt ze ook heerlijk te drinken. Er wordt geknuffeld en Nova wordt bewonderd. De liefde tussen deze twee vrouwen en de liefde voor hun dochter is zo voelbaar en zo mooi. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit mag vastleggen. Petri is nog niet helemaal haarzelf en is overduidelijk heel moe. De lichten worden gedimd, ik maak nog wat laatste plaatjes en we spreken af dat we elkaar de komende tijd nog een keertje gaan zien, misschien nog in het ziekenhuis voor wat eerste ontmoetingsplaatjes of anders iets later. Afhankelijk van hoe het gaat.
Maar het blijkt best allemaal erg pittig te zijn. Dus ik ga twee weken na de geboorte bij Esther en Petri thuis langs. Ze zijn wat meer gewend en het e.e.a. heeft wat meer een plekje gekregen. Ik maak prachtige plaatjes van dit prachtige stel en hun mooie dochter. We praten nog na over die avond en ze geven aan dat ze beseffen dat ze geluk hebben gehad. Ze zijn blij en dankbaar met het snelle optreden van het personeel in het ziekenhuis. Lieve Petri en Esther, wat zijn jullie mooi en wat boft jullie dochter met twee van die lieve mama’s! Veel geluk met elkaar!
*** Petri en Esther willen graag de privacy van hun dochter waarborgen, daarom hebben ze ervoor gekozen om slechts een kleine selectie aan beelden te delen. ***
Rating
